Firma Hakkında

Yarım Yüzyıllık "Yeni Kuşak" Kent Oyuncuları? Kent Oyuncuları, Müşfik Kenter´in ardından, adeta küllerinden doğmuş bir tiyatro topluluğu havası yansıtarak bayrak açtı sahnede. Donald Margulies´ten Defne Halman, Balam Kenter ikilisinin çevirip Kadriye Kenter´in yönettiği "Toplu Hikayeler", işgal altına alınmak istenen ödenekli tiyatrolar arasında yarım yüzyıllık geçmişiyle önemli bir konuma sahip Kenterlerden neredeyse top mermisi gibi fırlayıveren işlek bir oyun halinde bu mevsimi damgalayan çalışmalardan biri oldu. Üstelik ahlaksallık bağlamında getirdiklerine bakarak söyleyecek olursam tiyatro terbiyesizleriyle tedhişçilerini de sıvadı bir güzel. Şiir çevirilerini Talat S. Halman´ın üstlendiği, Dekor Tasarımını Osman Şengezer´in, Işık Tasarımını Alev Topal´ın gerçekleştirdiği oyunda Kadriye Kenter´le artık Kenterler sahnesinde görmeye alıştığımız Defne Halman, iki kişilik oyunun alçak gönüllü, ama doygun yansıtımlı oyuncuları oldu. Toplulukta, bir el atmayla karşılaşmamış değildik enikonu. Söz gelimi beş yıldır topluluğun yönetiminde yetki üstlenmiş olan Balam Kenter anımsanabilir. Bunun ardından Kadriye Kenter´in de imzacı bağlamında kolları sıvadığı izlenimi bırakmasıyla, oyun da işlek, dinamik kımıl kımıl canlı bir güzellik koyunca ortaya, seyircilerin en azından azımsanmayacak bir bölümü belki de elli yıl öncesinin anılarına geri döndü. Bir usta yazar olan öykücü Ruth Steiner ile bu yolda ilerleyebilmek için onun rahlei tedirisinden geçmek üzere gönüllü olarak ayağına kapanan Lisa Morrison´un bu cangılda gerek estetik gerekse etik düzlemde sürdürdükleri çekişme, çırak Lisa´nın vandallığına karşı savunmasız alçakgönüllü usta Ruth´un çözümsüzlüğü, kendi anlatı evrenine dönüşü? Böylesi yoğun karmaşayla içlidışlı insan ilişkisinden kalkarak bunu ikili bir dansın gitti geldileriyle uyumlu, karşılıklı ileri atılışla geri çekiliş arasında dinamik bir denge üzerine oturtulan oyun, heyecanla izlenen bir pingpong karşılaşmasından görüntüler sergilercesine kuşattı denebilir seyirciyi. Sonuçta bir eksikle içtima yapan Kent Oyuncuları, bu yeni yapılanmasıyla ciddi biçimde atağa kalktığını ortaya koymuş oldu bana göre. O halde "elli yüzyıl" sonra kendilerine, bir kez daha "Hoşgeldiniz!" demek düşüyor bize?