Alaçatı´da sakin bir sokak, burada kaderine terkedilmiş yüzlerce metruk, o eski asırlık taş evlerden biri. Buradaki her evin bir hikayesi varmış, belki bunun da bir hikayesi vardı ama biz bilmiyoruz. Bilenler de artık aramızda değil.

Biz aldığımızda üflesen yıkılacak durumdaydı, o yüzden nefesimizi tutup evimizi işin ehline teslim ettik. Onlar da her bir taşı titizlikle yerinden çıkartıp, özenle temizleyip yeniden kullanıma kazandırdı.

Bize kabasını yüz günde bitiririz demişlerdi, yüzonbeş gün sürdü. Temel kazılırken bir küp altın sikke çıktığı öğleye kadar tüm Alaçatı´ya yayılmış. Küp´ü oraya biz gömmediğimiz için dert etmedik. Söyleyenlerin yalancısıyız ama en azından bize hikayesi kaldı.

Orijinal asırlık taşlarla evimiz yavaş yavaş yükselmeye başlarken aklımızı çeldiler. Zaten baba-oğul, bir-buçuk kişiye bu ev büyük gelecekti. Bu yüzden biz de "trend"e uyup otel yapmaya karar verdik.

Üst katta dört oda, alt katta iki oda ve geniş salonu ile ev konforunda bir otel oldu. Ev dediysek "Alaçatı´daki eviniz" gibi bir iddiamız yok, çünkü yaşadığınız eviniz hakkında bir fikrimiz yok.

Ev değilse ne peki, "boutique" otel mi? Hayır,  "butik" değil  "sympathic" otel. Çünkü ne otoparkımız, ne kuru temizleme hizmetimiz, ne de yirmidört saat oda servisimiz var. Temiz ve konforlu odalara,  güleryüz ve dostça karşılamayı ekleyince "konukevi" tanımlaması bizi daha çok anlatıyor. En iyisi siz karar verin.